Pana-Rejowe gadanie

Tekst: Jacek Kaczmarski

Muzyka: Jacek Kaczmarski

Wykonanie: Jacek Kaczmarski, Zbigniew Łapiński

Kapodaster: III

E E E E

Nie pożywa, jak chciałby, nawet człek poczciwy:	a E a E
Nie poziera na krówki swoje ni gąsięta,	a E a E a
Nierad słonku, że świeci, miesiącowi krzywy,	a E a E
Ledwie czoło wygładzi w Betlejemskie Święta.	a E a E a
Gorzko miód mu smakuje, gorzko słowa w uściech,	d a d a
Nie pośpiewa przy lutniej, chyba gorzkie żale,	G C H E
Ni mu szukać się zachce radości w rozpuście,	d C d a
Żonka milczy i drobiazg nie świergoli wcale.	F a E a (E)

Skąd pogodę wziąć ducha?	E
Skrzynie puste, sień głucha,	a
Cnoty grosza nie rodzą,	G
Jeszcze w spaniu przeszkodzą.	C A
Świat każdego pobodzie,	d
Kto z poduszką w niezgodzie.	E a E a

E E E E

Niecnotliwie, a syto pożywać – też sztuka;	a E a E
Mało znać Makiawela, wiedzieć, co się dzieje.	a E a E a
Niepoczciwa u ludzi kosztuje nauka –	a E a E
Szyja zmięknie w terminie, a dusza stwardnieje.	a E a E a
Skryją szlachetne serce pozłacane blaszki,	d a d a
Nos się z wiatrem znać będzie jak kurek na dachu,	G C H E
Zamiast szczerych przyjaciół – śliskie złodziejaszki,	d C d a
Za prawdziwe kochanie – uległość ze strachu.	F a E a (E)

Skąd pogodę wziąć ducha?	E
Ludzka zawiść – nie mucha,	a
Ni wywczasem jest władza,	G
Jeszcze w spaniu przeszkadza.	C A
Świat takiego pobodzie,	d
Kto z poduszką w niezgodzie.	E a E a

E E E E

Przecz narzekać, że Stwórca człeczych krzywd nie płaci?	a E a E
Bóg nie szlachcic pijany, co złociszem błyska;	a E a E a
Nie jest cnotą ni hańbą wstyd z podartych gaci,	a E a E
Ani ból – zasługa, ani świat – kołyska.	a E a E a
Sprawiedliwość niebieska od królewskiej inna:	d a d a
To cierpieniem nagrodzi, to bogactwem stoczy.	G C H E
Opatrzności wyroki, jak po deszczu – rynna:	d C d a
Kto jeno w niebo patrzy – tego i zamoczy.	F a E a (E)

Szczęście – oka jest mgnienie,	E
Człowiek – mądre cierpienie;	a
Dobry sen sobie mości,	G
Kto nie kocha się w złości,	C A
A i żyć będzie słodziej,	d
Kto z poduszką jest w zgodzie.	E a E a

Szczęście – oka jest mgnienie,	E
Człowiek – mądre cierpienie;	a
Dobry sen sobie mości,	G
Kto nie kocha się w złości,	C A
A i żyć będzie słodziej,	d
Kto z poduszką jest w zgodzie.	E a E a (E E E a)

Dodane 26.07.2018 przez Pan_Kmicic4