| Kota schwytaliśmy w kącie śmietnika | e C h e |
| Łeb mu wcisnąłem w mokrą grudę żwiru | e C h e |
| Dziesięcioletni mój przyjaciel Świrus | G a |
| Wstrzymując oddech – użył scyzoryka. | C h |
| Zwierzak się szarpał, krew wsiąkała w żwir, | G D |
| Fruwała w kłakach wystraszona sierść. | h e |
| Rozwarła się pod ostrzem kocia pierś | G D |
| W łysiny płuc i śliski kiszek wir. | h e |
| Wiotczał pod dłonią protest żywych sił | B0 e |
| Łomotał w sercu zachwycony lęk, | B0 e |
| Aż o żywotach kota dziewięciu przesąd pękł | C G |
| W cynobry nerwów i błękity żył. | a G a |
| Takie wspomnienie nić pamięci mota. | e C h e |
| Świrus chirurgiem został, znanym w kraju | e C h e |
| I wie, gdzie życia kończy się istota; | G a |
| Ja piszę wiersze o śmierci Rodzaju… | C A0 |
| Wiele zawdzięcza ludzkość męce kota. | G D C h e |
Dodane 31.07.2018 przez Pan_Kmicic4
