| Widzę normalny kraj – | e fis e |
| Brzozy, cerkiew, rzeka; | fis C/G e |
| Nad rzeką olchowy gaj, | e fis e |
| Dar Boga dla człowieka. | fis C h |
| Wiatrem wędruje dzwon | e fis e |
| Zrodzony w gliny grudzie | fis C/G e |
| I oto ze wszystkich stron | e fis e |
| Idą normalni ludzie. | fis C h |
| Mówią to, co mówili, | G D C h |
| Nikt ich za to nie gani. | C h e |
| Myślą to, co myśleli, | G D G a |
| Nikt nie myśli za nich. | C h |
| I widzę jedno z miast | e fis e |
| W jego mrówczej strukturze, | fis C/G e |
| W otwartym oknie blask | e fis e |
| I drzwi otwarte w murze. | fis C h |
| Za drzwiami pokój, stół, | e fis e |
| Na ścianach starzy mistrzowie, | fis C/G e |
| Za stołem – jakbym czuł – | e fis e |
| Siedzi normalny człowiek. | fis C h |
| I mówi to, co mówił, | G D C h |
| Wcale nie boi się tego. | C h e |
| I myśli to, co myślał | G D G a |
| I nie ma w tym nic złego. | C h |
| I widzę drogę w kres | e fis e |
| Za koło horyzontu, | fis C/G e |
| Nie dziwiąc się, że tak jest, | e fis e |
| Jak powinno być od początku. | fis C h |
| Więc chwyta mnie jeden – z Nich | e fis e |
| I w oczy drwiąco patrzy: | fis C/G e |
| – Obudź się no, te – psych! | e fis e |
| I daje mi zastrzyk. | fis C h |
| Potem, normalna rzecz, | G D C h |
| Do łóżka mnie przywiąże. | C h e |
| Chciałbym znów zasnąć, lecz | G D G a |
| Za snem – już nie nadążę. | C h |
Dodane 30.07.2018 przez Zbik
