| Starzejesz się, stary – i ja się starzeję, | e a |
| Latami nie liczy się losu: | H7 e |
| Gdzieś się zapodziały młodzieńcze nadzieje | e a |
| Bliskości stosu i trzosu. | H7 e |
| Stos płonie tak tylko, jak wicher zawieje, | C a |
| Gdy Ciszę oddziela od Głosu: | B0 H7 e |
| Trzos karmi tak długo, jak długo gorzeje | C E7 |
| W tym wichrze – czyjegoś żar stosu. | a H7 e |
| Z dnia na dzień trzos nagle się pustką zaśmieje | e a |
| I popiół rozwieje się stosu | H7 e |
| A nam pozostaną młodzieńcze nadzieje | e a |
| Jak głos zwęglających się osób. | H7 e |
| Ten płomień, co płonie, ten głos, który grzeje – | C a |
| To tylko na życie jest sposób. | B0 H7 e |
| Starzejesz się, stary – i ja się starzeję: | C E7 |
| Ale los nut – losem Głosu! | a H7 e |
| Starzejesz się, stary – i ja się starzeję: | C E7 |
| Ale los nut – losem Głosu! | a H7 e |
| Starzejesz się, stary – i ja się starzeję: | C E7 |
| Ale los nut – losem Głosu! | a H7 e |
Dodane 04.08.2018 przez Zbik
