| Niegodne nas - za sprawy błahe | A B A |
| (Drobnych utrapień lichy towar) | A B A |
| Płacić rozpaczą, gniewem, strachem, | A B A |
| Zużywać w kłótniach cenne słowa, | A B A |
| By, kiedy przyjdzie pora na nie - | d |
| Na strach prawdziwy, gniew i rozpacz | d A |
| Ujrzeć, że nie jesteśmy w stanie | A B A |
| Wielkim wyznaniom sprostać. | A B A |
| Bo roztrwonione zrywów skarby, | d |
| Słów dźwięcznych - pogryzione złoto; | d A |
| Byle nas szalbierz bierze w karby | A B A |
| Smakując swój słowotok. | A B A |
| Nie ma spraw błahych, są niegodne | d A d A d A d (C) |
| Szlachetnych, co szlachetność czczą, | F C F C F C F (D) |
| A nie pochylą się, by podnieść | g D g D g D g (B) |
| Grosz lepki śliną, albo krwią. | A B A B A B A (B) |
| Nie ma słów cennych ani tanich - | d A d A d A d (C) |
| Są źle użyte, lub nie w czas; | F C F C F C F (D) |
| Leczy się nimi, albo rani: | g D g D g D g (B) |
| Dajemy z nas, co kipi w nas. | A B A B A B A (B) |
| I nie tak łatwo jest roztrwonić | d A |
| Rozpacz i gniew, a zwłaszcza strach, | d A |
| Chyba że ktoś sam siebie goni | d A |
| I nie dogania - nawet w snach. | A B A (A B A) |
| Niegodnie śnić, gdy świat się kruszy | A B A |
| W rękach tych, którzy nie śpią nigdy. | A B A |
| Czyści - nie ujdą w nim katuszy, | A B A |
| Zbrukani - nie doznają krzywdy. | A B A |
| Ktoś musi swą uderzyć kopią | d |
| W zwodnicze, niewidzialne wrota, | d A |
| Co zatrzaśnięte, za Utopią, | A B A |
| Gdzie zwykła, ludzka drży - tęsknota. | A B A |
| Nie czas na swary, płaskie troski, | d |
| Owies dla osła, chamstwo plebsu; | d A |
| Ci pragną pojąć zamysł boski - | A B A |
| Ci - zepsuć to, co mogą zepsuć. | A B A |
| Są sny - i sny, Ja wolę pospać | d A d A d A d (C) |
| Zanim pomyślę, kogo bić. | F C F C F C F (D) |
| Strach rządzi mną i gniew i rozpacz, | g D g D g D g (B) |
| Lecz - przede wszystkim chęć, by żyć. | A B A B A B A (B) |
| Ktoś musi co dzień karmić osła | d A d A d A d (C) |
| By dotrzeć tam, gdzie dotrzeć chce - | F C F C F C F (D) |
| Plebs umie płaskim troskom sprostać, | g D g D g D g (B) |
| O wrotach do Utopii wie; | A B A B A B A (B) |
| Lecz próżnej strzeże się nadziei, | d A |
| Choć o dostatku godnym śni: | d A |
| I - co zepsuje - to poklei | d A |
| Są sny - i sny. | A B A |
Dodane 11.09.2014 przez reuter