| Mój Bóg pochyla się nade mną. | D0 Cis0 d |
| – Wstań – mówi, choć za oknem ciemno | F0 A B |
| I sen domaga się pointy. | E Cis0 A |
| Sam nie zna snu, więc mnie pogania | D0 Cis0 d |
| Do mycia zębów, do śniadania, | F0 A B |
| Siłą perswazji i zachęty. | g A d |
| Mój Bóg nie stworzył świata w tydzień. | A d |
| Robota mu niesporo idzie, | g F |
| Ciągle się myli i przeklina; | Cis0 H0 A |
| Grzebiąc w szczegółach – gubi wątek, | g B d |
| Nie wie gdzie koniec, gdzie początek | g B d |
| I sarka, że to moja wina. | g B A7 d |
| Wciąż mu nie dość | g |
| Zmylonych dróg – | Cis0 d |
| Uparty gość | F0 |
| Mój Bóg. | A d |
| Wciąż mu nie dość | g |
| Zmylonych dróg – | Cis0 d |
| Uparty gość | F0 |
| Mój Bóg. | A d |
| Częściej bezradny niż zaradny, | D0 Cis0 d |
| Okazji nie przepuści żadnej | F0 A B |
| By w ból się wtrącić czyjejś duszy. | E Cis0 A |
| Z rozsądkiem zawsze ma na pieńku, | D0 Cis0 d |
| Lecz nie potrafi machnąć ręką, | F0 A B |
| Nie umie ramionami wzruszyć. | g A d |
| Gdziekolwiek w świecie coś się święci | A d |
| Tam, jak cierń w pięcie, On się wkręci – | g F |
| Nieustający ostry dyżur. | Cis0 H0 A |
| Oddaje wieczność dla tej chwili, | g B d |
| Gdy nad kimś czule się pochyli, | g B d |
| Chociaż go zdrowo łupie w krzyżu. | g B A7 d |
| Na do drzwi stuk | g |
| Kogo by mógł – | Cis0 d |
| Wpuści za próg | F0 |
| Mój Bóg. | A d |
| Na do drzwi stuk | g |
| Kogo by mógł – | Cis0 d |
| Wpuści za próg | F0 |
| Mój Bóg. | A d |
| Ma żal do swych niebiańskich Braci, | D0 Cis0 d |
| Że słono każą sobie płacić | F0 A B |
| Za swą do łask i kar gotowość, | E Cis0 A |
| Ale podziwia także dość ich | D0 Cis0 d |
| Za wszechmoc, za brak wątpliwości | F0 A B |
| I za nieludzką pomysłowość. | g d |
| Sam z rachunkami ma kłopoty; | A d |
| Nikomu nie wyceni cnoty | g F |
| I z grzechów też nie zbierze żniwa. | Cis0 H0 A |
| Trochę rozrzutny, trochę próżny – | g B d |
| Zawsze się czuje komuś dłużny, | g B d |
| Więc byle bydlę Go wykiwa. | g B A7 d |
| A każdy dług | g |
| Zwala go z nóg – | Cis0 d |
| Swój własny wróg | F0 |
| Mój Bóg. | A d |
| A każdy dług | g |
| Zwala go z nóg – | Cis0 d |
| Swój własny wróg | F0 |
| Mój Bóg. | A d |
| Nie dziw, że czasem już nie zdzierży! | D0 Cis0 d |
| Pić zacznie, jakby żył w oberży | F0 A B |
| I w cielesnościach się zatraca… | E Cis0 A |
| Szukam Go wtedy po melinach | D0 Cis0 d |
| I sam podsuwam rano klina, | F0 A B |
| Bo On szaleje – ja mam kaca. | g d |
| Więc kiwa głową przy śniadaniu | A d |
| Cichy jak wstyd, jak myślnik w zdaniu | g F |
| Co prawd najprostszych nie uniesie – | Cis0 H0 A |
| Że się za oknem czai ciemność, | B g d |
| Że musi umrzeć razem ze mną, | B g d |
| A mimo to tak żyć mu chce się! | B g A7 d |
| Nie leje łez | g |
| Na mroku próg – | Cis0 d |
| Potężny jest | F0 |
| Mój Bóg. | A B |
| Nie leje łez | g |
| Na mroku próg – | Cis0 d |
| Potężny jest | F0 |
| Mój Bóg. | A d |
Dodane 07.08.2018 przez Pan_Kmicic4
