| Wielkich upadków więcej widzieliśmy niż wzlotów, |
fis G A G fis
|
| Byliśmy oczywiście na uczcie Baltazara, |
fis G A G fis
|
| Uczyliśmy się mowy zwycięskich Wizygotów |
e fis G fis e
|
| Na służbie ostatniego przepiwszy żołd Cezara. |
fis G A G fis
|
| Przeżyliśmy Rolanda, by świadczyć śmierć Karola, |
fis G A G fis
|
| Pozostałościom mocarstw nie oczekiwać łaski. |
fis G A G fis
|
| Razem z Ludwikiem Świętym widząc się w aureolach |
e fis G fis e
|
| Wyrzygiwaliśmy krew w jerozolimskie piaski. |
fis G A G fis
|
| Co było wszechpotężne – zdaje się niedorzeczne. |
fis G A G fis
|
| Gdzie słodka woń Arabii? Gdzie tajemniczy Syjam? |
fis G A G fis
|
| Religie tysiącletnie też nie są dla nas wieczne |
e fis G fis e
|
| I demokracja kwitnie, dojrzewa i przemija… |
fis G A G fis
|
| A nas wiedzie siedem demonów, co nami się karmią: |
G D e
|
| Na przedzie pycha podąża z tańczącą latarnią, |
G D a C e
|
| Chciwość wczepiła się w siodło i grzebie po sakwach, |
G D a C e
|
| Broi pod zbroją lubieżność, pokusa niełatwa. |
C G a
|
| Bandzioch domaga się płynów i straw do przesytu, |
G D a C e
|
| Wabi rozkoszne lenistwo do łóż z aksamitu, |
G D a C e
|
| Gniew zrywa ze snu i groźbą na oślep wywija, |
C G a
|
| A zazdrość nie wie, co sen i po cichu zabija. |
G D a C e
|
| Tak zbrojni w moce, na które nie ma lekarstwa |
G D e
|
| Stawiamy nadal i obalamy mocarstwa. |
G D e
|
| Każdemu więc z imperiów bezsprzecznie zasłużeni |
e fis G A e
|
| My – ludzie pióra, miecza lub zajęczego lęku |
G A h A h
|
| Jesteśmy grabarzami swych własnych dzieł stworzenia, |
D C h C a
|
| Zajęczym lękiem niszcząc je, mieczem lub piosenką. |
C h a h G
|
| Samotnie wędrujemy po dawnych bitew szlakach, |
h A G A fis
|
| Którymi dzisiaj rządzi chwast, kamień lub jaszczurka. |
a G fis G e
|
| Wierzchowiec się potyka, bo ciąży mu kulbaka |
e fis G A e
|
| I jeździec w pełnej zbroi błądzący po pagórkach. |
G A h A h
|
| Jesteśmy jak zwierzęta – z rytmami śmierci zżyte, |
D C h C a
|
| Choć człowiek w nas – do Nowej wciąż prze Jerozolimy; |
C h a h G
|
| Więc nastawiamy ucha na echa nowych bitew, |
h A G A fis
|
| Bo wiemy, że na pewno je w końcu usłyszymy… |
a G fis G e
|
| I wiedzie nas siedem demonów, co nami się karmią: |
G D e
|
| Na przedzie pycha podąża z tańczącą latarnią, |
G D a C e
|
| Chciwość wczepiła się w siodło i grzebie po sakwach, |
G D a C e
|
| Broi pod zbroją lubieżność, pokusa niełatwa. |
C G a
|
| Bandzioch domaga się płynów i straw do przesytu, |
G D a C e
|
| Wabi rozkoszne lenistwo do łóż z aksamitu, |
G D a C e
|
| Gniew zrywa ze snu i groźbą na oślep wywija, |
C G a
|
| A zazdrość nie wie, co sen i po cichu zabija. |
G D a C e
|
| Tak zbrojni w moce, na które nie ma lekarstwa |
C G a
|
| Będziemy nadal stawiać i zwalać mocarstwa. |
G D e
|
Dodane
19.06.2017
przez Zbik
