Romans historiozoficzno-erotyczny o princessie Doni i parobku Ditku ze wstawką etnograficzną

Tekst: Jacek Kaczmarski

Muzyka: Jacek Kaczmarski

Wykonanie: Jacek Kaczmarski

Kapodaster: III

	C G7
	G7 C
	C d
	G7 E

Princessa Donia, krwi błękitnej jak sam błękit,	a
Co na kopułach cerkwi tłem dla złotych gwiazd,	a E
Od dziecka miała cały świat w zasięgu ręki	E7
I preceptorów zagranicznych też w sam raz.	E7 a
Jej tatuś jeździł w tajnych misjach do Paryża,	a
Skąd rękawiczek i pachnideł słał jej w bród,	A7 d
Czym swej wierności Matce Rosji nie ubliżał,	d a
Bo wzorem Lwa Tołstoja kochał prosty lud.	E7 a
Paryski atłas cudnie lśnił na smukłych dłoniach	A d
Gdy malowała akwarelą sielskie błonia	H E7
Princessa Donia.	E7 a

Parobek Ditko (pochodzenie podejrzane –	a
Przynajmniej twierdził tak prowincjonalny pop)	a E
Wyganiał gęsi na pastwisko w boży ranek	E7
I raczej nie mył się, bo prosty był zeń chłop.	E7 a
Nie umiał pisać ani czytać, bo i po co,	a
Nie przeszkadzało to nikomu ani mu,	A7 d
I tylko gniotąc paznokciami pluskwy nocą,	d a
Z pamięci to i owo nucić zwykł do snu.	E7 a
Tak podśpiewywał, gonił pluskwy, pachniał brzydko,	A d
Zagapiał w chmury się i gęsi gonił witką	H E7
Parobek Ditko.	E7 a

Jak się spotkali – cham i kwiat arystokracji –	a
To jedna z tych niewyjaśnionych nigdy spraw.	a E
Zapewne książę bawił znów na delegacji,	E7
A córka z pędzlem w dłoni kwitła pośród traw.	E7 a
Ditko się zbliżył, żeby zajrzeć jej w obrazek	d
(Najpierw poczuła, nim dostrzegła na tle pól	H E7
I zgrabnym noskiem powściągnęła swą odrazę –	A d
Wszak tatuś mówił jej by kochać ziemi sól).	a H E7 a
Nieszczęsny speszył się, bo myślał niezbyt szybko,	A d
Więc jej zaśpiewał – tak jak umiał – z lekką chrypką	H E7
Parobek Ditko:	E7 a (G7)

Kazała meni maty	C G7
Z chłopcami pohulaty	G7 C
Pohulaj sobi Doniu	C d
Ja tobi ne boroniu	G7 C
A ja sobi hulaju	C G7
Jak rybka po Dunaju	G7 C
Jak rybka z okuncami	C d
Ja moloda z chłopcamy	G7 C
	(C d)
	(G7 E)

Nad skutkiem pieśni niech zaszumią traw grzywacze,	a
Wśród których błyska już bez rękawiczki – dłoń.	a E
Dość, że się długo niosła z wiatrem w dal przeznaczeń	E7
Paryskich perfum i rubachy Ditka woń.	E7 a
Nie potępiajcie zbyt pochopnie płochej Doni,	a
To z obcych nauk wszak wynikło całe zło!	A7 d
Z zachodnich mędrków żaden jej nie uświadomił,	d a
Że imię Ditko znaczy Diabeł – tylko to!	H E7 a
Nie żałowała tej niewiedzy – ot, ironia!	A d
Wdychając Ditki woń siarczystą jak amoniak	H E7
Diablessa Donia…	E7 a

Gdy wyszła na jaw mezaliansu konsekwencja,	d
A Ditko zniknął – w końcu to diabelski fach –	H E7
Wziął do Paryża córkę Jego Ekscelencja,	A d
Gdzie pozostawił ją z jej grzechem i we łzach.	a H E7 a
Rozkwitła wkrótce nad Sekwaną jak piwonia,	A d
Śpiewając w kabaretach, popijając koniak	H E7
Zhańbiona Donia…	E7 a (G7)

Kazała meni maty	C G7
Z chłopcami pohulaty	G7 C
Pohulaj sobi Doniu	C d
Ja tobi ne boroniu	G7 C
A ja sobi hulaju	C G7
Jak rybka po Dunaju	G7 C
Jak rybka z okuncami	C d
Ja moloda z chłopcamy	G7 C
	(C d)
	(G7 E)

Aż minął czas błękitnokrwistych darmozjadów	a
I stepem pomknął rączo całkiem inny śpiew,	a E
W zawiei dziejów tatuś Doni znikł bez śladu,	E7
Bo przyszli tacy, co czerwoną mieli krew.	E7 a
Przyszli położyć kres przesądom i podziałom,	a
Paryskim woniom, akwarelom itd…	A7 d
Snadź się musiało właśnie stać to, co się stało,	d a
A co się stało, to już każdy dobrze wie.	E7 a
Z ukrytą w pasie z nabojami rękawiczką	A d
Szedł przeciw cerkwiom, mezaliansom i zabytkom	H E7
Komisarz Ditko.	E7 a

Zmieniały rzeki bieg i stepy pustynniały,	a
Stóp milionowe ślady zasypywał pył,	a E
Stawało hańbą się, co było źródłem chwały	E7
I ci na czele – odpadali nagle w tył.	E7 a
A w Moulin Rouge śpiewała wciąż Princessa Donia,	d
Żeby miał za co ssać ostrygi Ditka syn;	H7 E
W samotne noce rozmyślała z twarzą w dłoniach,	A d
Co też z jej Diabłem zrobić mógł Czerwony Młyn…	a H E7 a
I nagle zjawił się – jak nagle kiedyś zniknął	A d
Sterany bies – ze srebrną na policzku nitką,	H E7
I z nią zaśpiewał – tak jak umiał – z lekką chrypką	d a
Emigrant Ditko…	E7 a (G7)

Kazała meni maty	C G7
Z chłopcami pohulaty	G7 C
Pohulaj sobi Doniu	C d
Ja tobi ne boroniu	G7 C
A ja sobi hulaju	C G7
Jak rybka po Dunaju	G7 C
Jak rybka z okuncami	C d
Ja moloda z chłopcamy	G7 C

Dodane 29.08.2017 przez DX