Requiem rozbiorowe

Tekst: Jacek Kaczmarski

Muzyka: Przemysław Gintrowski

Wykonanie: Trio Kaczmarski-Gintrowski-Łapiński

Pamięć moja – ponurej natury:	e H7 e
Nie chce wskrzeszać soczystych rozkoszy,	e H7 e
Nie rozczuli jej flet,	a H7
Nie rozrusza tamburyn,	e
Płoche szczęście ją peszy i płoszy.	H7 e

Pamięć moją ożywia żałoba,	e H7 e
Lecz – nie płaczka rozpaczą podniosła,	e H7 e
Tylko wściekły ten wstyd,	a H7
Co się szwenda po grobach,	e
Które lepka pleśń legend porosła.	H7 e

Jeśli grzmiące obrzędy bezcześci,	e H7 e
Jeśli babrze się w szczątkach wstydliwych –	e H7 e
To nie po to, by mieć	a H7
Nośny temat do pieśni,	e
Lecz by wstyd – był ostrogą – dla żywych	H7 e

Na śniadaniu u Carycy	e
Sutą dzieli się potrawę;	e
Pertraktują biesiadnicy,	a
Komu jaki kęs i skrawek.	a
Temu galicyjski połeć,	H7
Temu – wielkopolski gryz;	H7
Monarchini żre nad stołem	e
Schab „Polonia à la russe”.	H7

Nie przystroi się garnirem,	a e
Za to krwistym sosem lśni;	a e
Dies irae, dies irae –	C0
Idą na nią gniewu dni.	H7 e

Uczta w imię Trójcy Świętej	e
Oświeconych autokratów	D
Potwierdzona dokumentem,	D
Co posiada moc traktatu.	D
Nie ma to jak pełna miska	e
Do dyplomatycznej gry,	D
Choć wątpliwy na niej przysmak:	D
Kapuściane polskie łby.	D

Zaraz się nad nimi schylą,	a e
Żeby im upuścić krwi;	a e
Dies irae, dies irae –	C0
Idą na nią gniewu dni.	H7 e

Polska karczma wciąż pijana	e
Od swych obłąkańczych swar,	e
Polska pana i plebana	a
Zatopiona w chamski gwar.	a
Bizantyjski na niej przepych,	H7
Azjatycki na niej brud,	H7
Więc się do trzech par rąk lepi	e
I potrójny syci głód.	H7

Nie powlecze jej nikt kirem,	a e
Nie uroni nad nią łzy;	a e
Dies irae, dies irae –	C0
Idą na nią gniewu dni.	H7 e

Śpijcie spokojnie, ojcowie i matki	e h
Naszego „ja” – co tak dziś niewyraźne.	e h
Już poza wami żywotów przypadki	G D
I wybór między zbawieniem a kaźnią.	G D
Was nic już więcej obchodzić nie musi,	e h
Dotknięci życiem – snujcie śmierci smutek.	e h
To nam spuściznę dziwną czas wykrztusił,	G D
Niewymienialną na żadną walutę.	G D

Śpijcie – wy poza dobrem, poza złem –	e
Requiem.	D e

Śpijcie spokojnie – zdradzeni, zsyłani,	e h
Mięso eposów skomlące o sens;	e h
Straceńcy, stróże niewidzialnych granic	G D
Powyznaczanych majestatem klęsk.	G D
Niech was nie budzą skrzekliwe capstrzyki,	e h
Parady, werble, rocznicowe msze;	e h
Szare – z ołowiu sumień – żołnierzyki,	G D
Grzechot w pudełku pamięci, na dnie!	G D

Śpijcie – już poza dobrem, poza złem –	e
Requiem.	D e

Śpijcie spokojnie – skrytym zdradom wierni,	e h
Za bezcen strachu swej pychy kupieni,	e h
Karni dzierżawcy cmentarnej guberni,	G D
Hetmańskich buław, biskupich pierścieni.	G D
Nikt wam już dzisiaj nie pohańbi mogił;	e h
Sąd ostateczny odległy, niepewny,	e h
Nieprzeliczone zapomnienia drogi,	G D
Bóg dobrotliwy, człowiek – krótko gniewny.	G D

Śpijcie – znów poza dobrem, poza złem –	e
Requiem.	D e

Śpijcie spokojnie – mędrcy przenikliwi,	e h
Żonglerzy światła – tak bezsilnie świetni,	e h
Że nawet temu niezdolni się dziwić,	G D
Gdy próchnem w mroku świeci ból szlachetny.	G D
Wszystkoście z góry najlepiej wiedzieli,	e h
Lecz nie zdołali niczemu zapobiec:	e h
Naładowana broń – co nie wystrzeli,	G D
Bo ma na ścianie wisieć ku ozdobie.	G D

Śpijcie więc, poza dobrem, poza złem –	e
Requiem.	D e

I ty spokojnie śpij, bezkształtny tłumie	e h
Analfabetów o zwichniętych karkach,	e h
Którego grozy nigdy nie zrozumie	G D
Mędrzec, wojownik, skazaniec ni zdrajca.	G D
Śpij, boś też myślał, walczył, i też zdradzał;	e h
Czemu byś lepszy miał być niż te tuzy,	e h
Dla których człowiek, wiara, rozum, władza	G D
Do tego tylko, by im służyć – służy!	G D

Śpij – wstrzymywany dobrem, gnany złem –	e
Requiem.	D e

e a H7 a e a6 e

Jesteśmy – jacy jesteśmy,	e a
Byliśmy – jacyśmy byli;	H7 a e a6 e
Tę prawdę o sobie unieśmy	e a
W tej krótkiej, danej nam chwili.	H7 a e a6 e

Będziemy – jacy zechcemy,	e a
Byle wiedzieć nam – czego chcieć,	H7 a e a6 e
Lecz – nie wiemy – czego nie wiemy,	e a
Więc nie mamy – co chcemy mieć.	H7 a e a6 e

Mogliśmy, czego nie wolno,	e a
Co wolno – nie chcemy móc.	H7 a e a6 e
Wolimy niewolę niż wolność,	e a
W której nie ma o co łbem tłuc.	H7 a e a6 e

Więc będziemy – jacyśmy byli,	e a
Więc jesteśmy – a jakby nas brak	H7 a e a6 e
W tej krótkiej, danej nam chwili,	e a
Której jutro nie będzie i tak…	H7 a e a6 e

Tym, co w szkarłatach, tym w kazamatach,	e H7
Tym, co w kapturach i tym na sznurach,	H7 e
Tym, co w powozach i tym w powrozach –	a e
Lacrimosa, lacrimosa.	a H7

Nie mamy rąk – mamy łapy,	e h
Nie mamy głów – mamy łby.	h e
Dlatego dla nas ochłapy,	e h
Dlatego po nas – łzy.	h e

Tym w dumnej pozie i tym w pokorze,	e H7
Tym, co w koszarach i tym w koszmarach,	H7 e
Tym, co w przestworzach i tym w obozach –	a e
Lacrimosa, lacrimosa.	a H7

Nie mamy snów – lecz majaki,	e h
Nie mamy myśli – lecz szał,	h e
Dlatego los byle jaki,	e h
Dlatego głos łka, jak łkał.	h e

Tym – złote zboża, tym – ostrze noża.	e H7
Tym – szlak po płozach, tym – szlam bezdroża,	H7 e
Tym – łaska boża, tym – trwożna groza –	a e
Lacrimosa, lacrimosa.	a H7

Nie mamy wiary, lecz złudy,	e h
Za dzieje nasze – zbiór klechd.	h e
Dlatego trwać będą trudy	e h
Nasz własny płacz i z nas śmiech.	h e

Dodane 31.12.2011 przez Zbik