| Najwyższy Sądzie Ostateczny! | a d E a |
| O najsurowszą proszę z kar, | d F0 E |
| Bom jest utracjusz i bezecnik, | d a |
| Który bez rozgrzeszenia zmarł! | F G a |
| Nie doceniłem darów bożych, | E F E |
| Tylkom nazywał je i brał; | E F G F E |
| Nie znałem lęku, co by trwożył | E F E |
| I ku doskonałości gnał. | E F G F E |
| Nie znałem więc słodyczy szczęścia | a F a |
| Gdy się pokona taki lęk. | d F0 E |
| Chodziłem po najprostszych ścieżkach | a F a |
| Zbijając bąki ścichapęk. | d F0 E |
| Nie znałem bowiem gniewu, siły, | a F a |
| Ciekawość nie budziła mnie. | F G a |
| Świat szczodry dla mnie był i miły | F G a |
| Ten sam na jawie i we śnie. | G e a |
| Najwyższy Sądzie Ostateczny! | a d E a |
| O najsurowszą proszę z kar, | d F0 E |
| Bom jest utracjusz i bezecnik, | d a |
| Który bez rozgrzeszenia zmarł! | F G a |
| Żony wychować nie umiałem | E F E |
| Więc winić tu nie mogę jej, | E F G F E |
| Lecz, jeśli pojąć coś zdołałem | E F E |
| Z mych dni – to tylko dzięki niej. | E F G F E |
| Mój syn mordercą brata stał się, | a F a |
| Czym ściągnął hańbę na nasz byt; | d F0 E |
| Do zbrodni nawet przyznać bał się | a F a |
| I skazał nas na ból i wstyd. | d F0 E |
| Więc w tym ostatnim słowie czuję | a F a |
| Że żaden sens mój żywot ma: | F G a |
| Jeśli na piekło zasługuje | F G a |
| Ktokolwiek z nas – to tylko ja. | G e a |
| Najwyższy Sądzie – ja nie biadam. | a d E a |
| Nie straszny topór mi ni sznur. | d F0 E |
| Nazwiska nie mam. Imię – Adam. | d a |
| Praojciec ludzi. Klęski wzór. | F G a |
Dodane 24.10.2020 przez Baltazar