| Jankiel, Jankiel, skąd się tutaj wziąłeś – w tym kraju, | C d G C |
| miedzy dworem, chłopską nędzą a kościelną wieżą? | C d G C |
| Przyjechałeś, bo uciekłeś – oto jest logika. | a E a d |
| Nowych miejsc odwiecznie szukasz z wiarą w nowe czasy. | a d F E a |
| Tkwisz pokornie za szynkwasem, gładzisz siwą brodę. | C d G C |
| W krzywej karczmie dumnie płyniesz jak w Arce Noego. | C d G C |
| Jankiel, Jankiel, mówię tobie, nauczyła mnie diaspora: | a E a d |
| lepiej już sprzedawać wódkę niż siebie samego. | a d F E a |
| A Jankiel gra, a Jankiel gra | d a |
| Mazurka Dąbrowskiego. | d E a |
| A Jankiel gra, a Jankiel gra | d a |
| Mazurka Dąbrowskiego. | d E a |
| Jankiel, Jankiel, jak się tu znalazłeś, w tej epopei, | C d G C |
| wśród kontuszów i mundurów, ty – w czarnym chałacie? | C d G C |
| Tu sprzedajesz chłopom wódkę, a szlachetkom – sztukę. | a E a d |
| Grasz z talentem i zdumiewasz swoim pięknym śpiewem. | a d F E a |
| Jesteś pierwszy, kiedy chwytasz mistrzowski instrument, | C d G C |
| Gdy ręce wędrują po strunach, a myśl gdzieś po świecie. | C d G C |
| Wiesz, że chociaż ci zazdroszczą śpiewu nieznanego, | a E a d |
| starsza twoja mądrość niż ich grube żarty. | a d F E a |
| A Jankiel gra, a Jankiel gra | d a |
| Mazurka Dąbrowskiego. | d E a |
| A Jankiel gra, a Jankiel gra | d a |
| Mazurka Dąbrowskiego. | d E a |
| Jankiel, Jankiel przyjdzie taka chwila, gdy świtem | C d G C |
| zjawią się, by zabrać ciebie za to wędrowanie, | C d G C |
| swoje ci wypiszą racje na pejsatej gębie. | a E a d |
| Zapytają, co przemycasz: towar czy ideę? | a d F E a |
| Potem strach i wyślą ciebie w jeszcze dalszą drogę, | C d G C |
| spalą karczmę, potem chyba spalą epopeję. | C d G C |
| Jeszcze boją się muzyki, śpiewu posępnego. | a E a d |
| Jankiel, Jankiel, ty nie słuchasz. Zagraj coś ładnego. | a d F E a |
| A Jankiel gra, a Jankiel gra | d a |
| Mazurka Dąbrowskiego. | d E a |
| A Jankiel gra, a Jankiel gra | d a |
| Mazurka Dąbrowskiego. | d E a |
Dodane 29.07.2018 przez Zbik