| Król bal wydał dla swoich dam. | a d a (E) |
| Król bal wydał dla swoich dam. | a d a (E) |
| - Damy dworu mego ujrzeć muszę | d E |
| I pierwsza z nich, którą ujrzał pan, | d a |
| Zachwyciła jego duszę. | d E a (a d a E) |
| - Markizie mój, powiedz ty mi, | a d a (E) |
| - Markizie mój, powiedz ty mi, | a d a (E) |
| Z ciekawości wręcz cały płonę: | d E |
| Kim jest ta dama gładkiej płci? | d a |
| - Wasza Wysokość, to ma żona. | d E a (a d a E) |
| - Tyś bardziej szczęśliwy niż ja, | a d a (E) |
| - Tyś bardziej szczęśliwy niż ja, | a d a (E) |
| Gdy ci los zesłał żonę tak piękną, | d E |
| Dusza ma już z tęsknoty łka, | d a |
| Oddaj, proszę, jej rękę! | d E a (a d a E) |
| - Gdyby ktoś inny rzekł słowa te, | a d a (E) |
| - Gdyby ktoś inny rzekł słowa te, | a d a (E) |
| Żądałbym satysfakcji od razu, | d E |
| Lecz jeśli sam król prosi mnie, | d a |
| To prośba jego - rozkazem! | d E a (a d a E) |
| - Skąd gorycz i żal w mowie twej? | a d a (E) |
| - Skąd gorycz i żal w mowie twej? | a d a (E) |
| Jeśli oddasz mi rękę Konstancji, | d E |
| Uczynię ciebie w armii mej | d a |
| Wielkim marszałkiem Francji. | d E a (a d a E) |
| - Na wiek żegnaj, miłości ma! | a d a (E) |
| - Na wiek żegnaj, miłości ma! | a d a (E) |
| Żegnaj, moja kochana Konstancjo! | d E |
| U króla służba zaszczytna twa, | d a |
| U majestatu Francji! | d E a (a d a E) |
| Królowa w zawiści swej, | a d a (E) |
| Królowa w zawiści swej | a d a (E) |
| Wpięła damie kwiat róży w kryzę, | d E |
| I woń zatruta róży tej | d a |
| Ścięła nić życia Markizy. | d E a (a d a E) |
Dodane 30.05.2019 przez Pan_Kmicic4