Kredka Kramsztyka
Tekst: Jacek Kaczmarski
Muzyka: Przemysław Gintrowski
Wykonanie: Przemysław Gintrowski
Kapodaster: III
| I |
| Brwi drwina wspina się ku skroni | a b h c cis d dis e f fis g gis |
| Oko uważne monokl ciśnie | a b h c cis d dis e f fis g gis |
| Widziało Londyn, Rzym, Powiśle | E7 F7 Fis7 G7 Gis7 A7 B7 H7 C7 Cis7 D7 Dis7 |
| Jakże uniknąć ma ironii. | E7 F7 Fis7 G7 Gis7 A7 B7 H7 C7 Cis7 D7 Dis7 |
| Fryzura raczej salonowa | a b h c cis d dis e f fis g gis |
| Krawat po drodze z garniturem | a b h c cis d dis e f fis g gis |
| Znać sukces, dobry smak, kulturę | E7 F7 Fis7 G7 Gis7 A7 B7 H7 C7 Cis7 D7 Dis7 |
| Nic tylko patrzeć i malować. | E7 F7 Fis7 G7 Gis7 A7 B7 H7 C7 Cis7 D7 Dis7 |
| Ręka z cygarem i sygnetem | a b h c cis d dis e f fis g gis |
| Swobodna władza nad warsztatem | a b h c cis d dis e f fis g gis |
| Obycie z pędzlem i ze światem | E7 F7 Fis7 G7 Gis7 A7 B7 H7 C7 Cis7 D7 Dis7 |
| Wszak prawda – jest autoportretem. | E7 F7 Fis7 G7 Gis7 A7 B7 H7 C7 Cis7 D7 Dis7 |
| Patrzył na jego różne twarze | a b h c cis d dis e f fis g gis |
| Madryt i Nowy Jork i Wiedeń | a b h c cis d dis e f fis g gis |
| A on był Żyd warszawski jeden | E7 F7 Fis7 G7 Gis7 A7 B7 H7 C7 Cis7 D7 Dis7 |
| Lecz przede wszystkim był malarzem. | E7 F7 Fis7 G7 Gis7 A7 B7 H7 C7 Cis7 D7 Dis7 |
| A kiedy poznał szczyty sławy | a b h c cis d dis e f fis g gis |
| Odwiedził matkę – jak co roku | a b h c cis d dis e f fis g gis |
| I był, gdy zmarła, u jej boku | E7 F7 Fis7 G7 Gis7 A7 B7 H7 C7 Cis7 D7 Dis7 |
| I nie wyjechał już z Warszawy. | E7 F7 Fis7 G7 Gis7 A7 B7 H7 C7 Cis7 D7 Dis7 |
| Patrzył na jego różne twarze | a b h c cis d dis e f fis g gis |
| Madryt i Nowy Jork i Wiedeń | a b h c cis d dis e f fis g gis |
| A on był Żyd warszawski jeden | E7 F7 Fis7 G7 Gis7 A7 B7 H7 C7 Cis7 D7 Dis7 |
| Lecz przede wszystkim był malarzem. | E7 F7 Fis7 G7 Gis7 A7 B7 H7 C7 Cis7 D7 Dis7 |
| A kiedy poznał szczyty sławy | c cis d dis e f fis g gis a b h |
| Odwiedził matkę – jak co roku | c cis d dis e f fis g gis a b h |
| I był, gdy zmarła, u jej boku | G7 Gis7 A7 B7 H7 C7 Cis7 D7 Dis7 E7 F7 Fis7 |
| I nie wyjechał już z Warszawy. | G7 Gis7 A7 B7 H7 C7 Cis7 D7 Dis7 E7 F7 Fis7 |
| A on był Żyd warszawski jeden | h c cis d dis e f fis g gis a b |
| Odwiedził matkę – jak co roku | h c cis d dis e f fis g gis a b |
| I był, gdy zmarła, u jej boku | Fis7 G7 Gis7 A7 B7 H7 C7 Cis7 D7 Dis7 E7 F7 |
| I nie wyjechał już z Warszawy. | Fis7 G7 Gis7 A7 B7 H7 C7 Cis7 D7 Dis7 E7 F7 |
| II |
| Aaa | h c cis d dis e f fis g gis a b |
| Aaa | h c cis d dis e f fis g gis a b |
| Aaa | e f fis g gis a b h c cis d dis |
| Aaa | e f fis g gis a b h c cis d dis |
| Aaa | h Fis7 h c G7 c cis Gis7 cis d A7 d dis B7 dis e H7 e f C7 f fis Cis7 fis g D7 g gis Dis7 gis a E7 a b F7 b |
| Trudno się dziwić naszej irytacji | h c cis d dis e f fis g gis a b |
| Zapędzonych do usuwania śladów | h c cis d dis e f fis g gis a b |
| Ostatecznego rozwiązania Judenfrage. | e f fis g gis a b h c cis d dis |
| Przesypywaliśmy bezwładne ciała | h c cis d dis e f fis g gis a b |
| Odarte z resztek tożsamości – pod przymusem. | h c cis d dis e f fis g gis a b |
| Nie było w nich doprawdy nic ludzkiego, | e f fis g gis a b h c cis d dis |
| Ot – duża ilość przejechanych kotów; | e f fis g gis a b h c cis d dis |
| Nawet piękne zwierzęta – martwe budzą wstręt. | h (e) c (f) cis (fis) d (g) dis (gis) e (a) f (b) fis (h) g (c) gis (cis) a (d) b (dis) |
| Bohatersko powstrzymywaliśmy mdłości | h c cis d dis e f fis g gis a b |
| (Grożące wyrokiem odruchy człowieczeństwa, | h c cis d dis e f fis g gis a b |
| Podobnie jak lęk przed zarazą rozkładu). | e f fis g gis a b h c cis d dis |
| Byliśmy przecież następni w kolejce. | h (e) c (f) cis (fis) d (g) dis (gis) e (a) f (b) fis (h) g (c) gis (cis) a (d) b (dis) |
| A więc żadne tam uprzedzenia rasowe, | h c cis d dis e f fis g gis a b |
| Po prostu bliższa ciału – własna śmierć. | h (e) c (f) cis (fis) d (g) dis (gis) e (a) f (b) fis (h) g (c) gis (cis) a (d) b (dis) |
| Na czarno-białych kliszach dokumentów | h c cis d dis e f fis g gis a b |
| Widać nasze odczłowieczone twarze. | h c cis d dis e f fis g gis a b |
| Tylko bawiący się odciętą głową | e f fis g gis a b h c cis d dis |
| Esesman odsłania swoje ludzkie oblicze. | e f fis g gis a b h c cis d dis |
| Jego uśmiech wyraża wolną wolę | h c cis d dis e f fis g gis a b |
| Istoty na najwyższym stopniu rozwoju. | h c cis d dis e f fis g gis a b |
| Nie sposób się go nie bać – jest żywy i piękny, | e f fis g gis a b h c cis d dis |
| I bezapelacyjnie tryumfujący. | e f fis g gis a b h c cis d dis |
| Któż by ośmielał się wyznaczać granice | h c cis d dis e f fis g gis a b |
| Jego wyobraźni i jawnej wszechmocy? | h c cis d dis e f fis g gis a b |
| Bo przecież nie my. | e f fis g gis a b h c cis d dis |
| Prawdziwe ofiary | h c cis d dis e f fis g gis a b |
| Żyjące nadal z przetrąconym grzbietem | h c cis d dis e f fis g gis a b |
| W walce o ochłap usprawiedliwienia. | h e c f cis fis d g dis gis e a f b fis h g c gis cis a d b dis |
| Trudno się dziwić naszej irytacji. | h (e) c (f) cis (fis) d (g) dis (gis) e (a) f (b) fis (h) g (c) gis (cis) a (d) b (dis) |
| III |
| Ja, co zdołałam wynieść z getta | a b h c cis d dis e f fis g gis |
| Szkice na kartkach z kalendarza, | a b h c cis d dis e f fis g gis |
| Wiem, jak potrafi życie stwarzać | E7 F7 Fis7 G7 Gis7 A7 B7 H7 C7 Cis7 D7 Dis7 |
| W słabnącej dłoni zwykła kredka. | E7 F7 Fis7 G7 Gis7 A7 B7 H7 C7 Cis7 D7 Dis7 |
| Sangwina barwy zeschłej krwi | a b h c cis d dis e f fis g gis |
| Ożywia na papierze twarze | a b h c cis d dis e f fis g gis |
| Wiecznie stężałe od przerażeń | E7 F7 Fis7 G7 Gis7 A7 B7 H7 C7 Cis7 D7 Dis7 |
| Dobiegających końca dni. | E7 F7 Fis7 G7 Gis7 A7 B7 H7 C7 Cis7 D7 Dis7 |
| A jeszcze chłopak z kamienicy | a b h c cis d dis e f fis g gis |
| Jak przerażony zygzak głodu | a b h c cis d dis e f fis g gis |
| Rozczapierzonym szponem zdobył | E7 F7 Fis7 G7 Gis7 A7 B7 H7 C7 Cis7 D7 Dis7 |
| Dorodną brukiew – szczyt słodyczy. | E7 F7 Fis7 G7 Gis7 A7 B7 H7 C7 Cis7 D7 Dis7 |
| Niezmordowana jest sangwina: | a b h c cis d dis e f fis g gis |
| Nosi bezdomny Żyd, nim skona, | a b h c cis d dis e f fis g gis |
| Dzieci na rękach i ramionach. | E7 F7 Fis7 G7 Gis7 A7 B7 H7 C7 Cis7 D7 Dis7 |
| Doprawdy Święta to Rodzina. | E7 F7 Fis7 G7 Gis7 A7 B7 H7 C7 Cis7 D7 Dis7 |
| A Kramsztyk umrzeć ma na schodach. | a b h c cis d dis e f fis g gis |
| W pośpiechu niedobity malarz. | a b h c cis d dis e f fis g gis |
| Jeszcze ostatni skarb ocala, | E7 F7 Fis7 G7 Gis7 A7 B7 H7 C7 Cis7 D7 Dis7 |
| Gdy mi ogryzek kredki podał. | E7 F7 Fis7 G7 Gis7 A7 B7 H7 C7 Cis7 D7 Dis7 |
| On wiarą w świat już się nie łudził | a b h c cis d dis e f fis g gis |
| Znał Nowe Jorki i Paryże. | a b h c cis d dis e f fis g gis |
| Wiedząc, że śmierć jest coraz bliżej | E7 F7 Fis7 G7 Gis7 A7 B7 H7 C7 Cis7 D7 Dis7 |
| Rzekł Rysuj ludzi. | E7 F7 Fis7 G7 Gis7 A7 B7 H7 C7 Cis7 D7 Dis7 |
| A Kramsztyk umrzeć ma na schodach. | a b h c cis d dis e f fis g gis |
| W pośpiechu niedobity malarz. | a b h c cis d dis e f fis g gis |
| Jeszcze ostatni skarb ocala, | E7 F7 Fis7 G7 Gis7 A7 B7 H7 C7 Cis7 D7 Dis7 |
| Gdy mi ogryzek kredki podał. | E7 F7 Fis7 G7 Gis7 A7 B7 H7 C7 Cis7 D7 Dis7 |
| On wiarą w świat już się nie łudził | c cis d dis e f fis g gis a b h |
| Znał Nowe Jorki i Paryże. | c cis d dis e f fis g gis a b h |
| Wiedząc, że śmierć jest coraz bliżej | G7 Gis7 A7 B7 H7 C7 Cis7 D7 Dis7 E7 F7 Fis7 |
| Rzekł Rysuj ludzi. | G7 Gis7 A7 B7 H7 C7 Cis7 D7 Dis7 E7 F7 Fis7 |
| Jeszcze ostatni skarb ocala, | h c cis d dis e f fis g gis a b |
| Gdy mi ogryzek kredki podał. | h c cis d dis e f fis g gis a b |
| Wiedząc, że śmierć jest coraz bliżej | Fis7 G7 Gis7 A7 B7 H7 C7 Cis7 D7 Dis7 E7 F7 |
| Rzekł Rysuj ludzi. | Fis7 G7 Gis7 A7 B7 H7 C7 Cis7 D7 Dis7 E7 F7 |
Dodane 07.11.2018 przez Pan_Kmicic4
