Nauczono nas rozsądku, lekcja trwała parę lat. |
a
|
Już nam nikt za życia nie obieca raju! |
a E
|
Znów jesteśmy na początku, a w majątku – kilka dat |
E
|
Tworzy dzieje nieistniejącego kraju. |
E a
|
Tylko ludzie – mali ludzie – którzy też chcą przecież żyć |
a
|
W sny spychają niepraktyczne swe fantazje. |
A7 d
|
Nić owija nasze serca, które – żeby jeszcze bić – |
d a
|
Historyczną znowu muszą mieć okazję! |
F E a
|
Ale za to w głowach ład trafną miarą mierzy świat, |
d a d a
|
Wie, co stracił, a co ma, z czego stworzyć coś się da |
d
|
Tymczasem – |
E
|
Bez okrzyków i bez krwi, bez przełkniętej smaku łzy, |
d C d a
|
Bez ochoty i bez sił, bez oręża, co by tkwił |
d a F
|
Za pasem – |
E
|
Z nicością w garści |
d (E)
|
I coraz starsi. |
a
|
Aż zakipi w nas gar wrzątku i naukę trafia szlag. |
a
|
Skąd ten żar, którego nie da się wystudzić? |
a E
|
Znów jesteśmy na początku, a w majątku – kilka dat |
E
|
Tworzy dziejów przyszłych kształt – tych samych ludzi! |
E a
|
Właśnie ludzie – wielcy ludzie – którzy też chcą przecież żyć |
a
|
W życie zamieniają senne majaczenia – |
A7 d
|
Serca same z siebie biją, pęka niewidzialna nić, |
d a
|
Zwłaszcza że nie mają nic już do stracenia! |
F E a
|
Ale za to w głowach szum, głów nieprzeliczony tłum |
d a d a
|
Wie, że to z zegarem gra, więc zdobywa co się da |
d
|
Tymczasem – |
E
|
Z euforią i bez tchu, sny bez snów – więc też bez snu, |
d C d a
|
Ze szczęśliwym błyskiem łzy, a gdy trzeba, nawet z krwi |
d
|
Zapasem… |
E
|
Z tarczą godności |
d (E)
|
I coraz młodsi. |
a
|
Tak jest zawsze, bez wyjątku, było tak i będzie tak, |
a
|
Choćby wszystkich to gniewało czy śmieszyło. |
a E
|
My bez końca na początku, z dwojga złego lepiej wszak |
E
|
Mieć przed sobą wszystko – co by to nie było! |
E a
|
Bo my – ludzie, zwykli ludzie – chcemy przecież tylko żyć |
a
|
Po wybranej dobrowolnie – przez nas – stronie! |
A7 d
|
Zamiast wszystko mieć za sobą i przed sobą nie mieć nic… |
d a
|
Prócz pewności, że to już naprawdę – koniec. |
E a (A7)
|
Zamiast wszystko mieć za sobą i przed sobą nie mieć nic… |
d a
|
Prócz pewności, że to już naprawdę – koniec. |
F E a
|
Dodane
22.08.2018
przez Zbik