| Jutrzenka moich politycznych wrażeń: |
F E
|
| Beztroska wiosna życia jedenasta, |
F E
|
| Rok: sześćdziesiąty ósmy, miesiąc: marzec, |
F E
|
| Przy placu Unii, prawie centrum miasta. |
F E
|
| Widziałem z okna kuchni dom Riviera, |
a G
|
| Skarpę, ogródek, szkołę i boisko – |
F E
|
| Mój zabaw teren, zajmowany teraz |
a G
|
| Przez tłum ruchomy. Wszystko było blisko. |
F E a (E F E)
|
| Przyleciał po mnie mój kolega „Jujo”. |
a E
|
| – Idziemy patrzeć! – rozkazał – ty ciapo! |
F E
|
| Wiesz, co jest grane? Studenci demonstrują! |
F E
|
| („Gestapo!” – brzmiało zza okien – „Gestapo!”). |
F E
|
| Pobiegliśmy wpierw na ulicę Polną, |
a G
|
| Gdzie grał warkot drukarń „Życia Warszawy”. |
F E
|
| Przejść przez ulicę nie było nam wolno, |
a G
|
| Kolumna wozów ZOMO, garść ciekawych. |
F E
|
| Stały z niebieskiej blachy ciężarówki, |
a E
|
| Paru gliniarzy ze znudzoną miną. |
F E
|
| Wzdłuż Polnej lśniły czarnych butów skuwki |
a E
|
| I usłyszałem czyjś szept: „Golędzinów”. |
F E a
|
| Było tak cicho i nic się nie działo, |
a G
|
| Żeśmy pobiegli bez namysłu dalej. |
F E
|
| Szczeniakom wrażeń przecież zawsze mało, |
a G
|
| Zwłaszcza że lęku nie czuliśmy wcale. |
F E (F E F E)
|
| A pod Rivierą (gdzie róg Waryńskiego) |
a E
|
| Latały w słońcu deski i kamienie, |
F E
|
| Walka uliczna wrzała na całego, |
F E
|
| Krzyk był i gwizdy, krew i podniecenie. |
F E
|
| W poprzek ulicy autobus czerwony |
a G
|
| Leżał jak mamut, a za nim studenci |
F E
|
| Wołali: „Wolność” – i na wszystkie strony |
a G
|
| Szła wieść niezdrowa, że się coś tu święci. |
F E
|
| Z daleka ludzie cisi, przestraszeni |
F E
|
| Patrzyli, jak się patrzy na ognisko – |
F E
|
| Z tą fascynacją szaleństwem płomieni, |
F E
|
| Do których lepiej nie podchodzić blisko. |
F E
|
| A potem mama „Juja” nas zabrała, |
a G
|
| Ciągnąc do domu za rozgrzane uszy… |
F E
|
| – Nie wiecie – łkała – co ja przeżywałam! – |
a G
|
| A nam – pytania krążyły po duszy. |
F E F (E F E a E)
|
Dodane
04.08.2018
przez Zbik