| Pośród nas żyją ci, co przeżyli |
e A e h
|
| Choć przeżyć przecież nie mieli prawa |
a C H7 e
|
| I jeszcze cieszą się z każdej chwili |
e A e h
|
| Którą ich los im zostawia |
a C H7 e
|
| Żyją wyrokom wieku na przekór |
e A e h
|
| Wieku, co siejąc śmierć – sam umiera |
a C H7 e
|
| Rano po mleko drepczą do sklepu |
e A e h
|
| I sadzą dęby na skwerach |
a C H7 e
|
| Prawem kaduka, w drodze wyjątku |
C G a e
|
| Niepowtarzalni, jak starodruki |
A H7 e H7
|
| Żyją co dzień, dzień w dzień – od początku |
C G a e
|
| I troszczą się o prawnuki |
a H7 e
|
| Przegapił Hitler, pogardził Stalin |
e A e h
|
| Nie dały rady – zawał, prostata. |
a C H7 e
|
| Czytają, czego nie przeczytali |
e A e h
|
| I wciąż ciekawi są świata |
a C H7 e
|
| Nie pysznią się – bliźniacy stulecia |
e A e h
|
| Że ich nie dorzucono do stosu |
a C H7 e
|
| Ich życie ma się powtórzyć w dzieciach |
e A e h
|
| – Jesteśmy częścią kosmosu! |
a C H7 e
|
| Częścią kosmosu – popiół we włosach |
C G a e
|
| Popiół tych wszystkich, co nie przeżyli |
A H7 e H7
|
| Nieusuwalna pamięć, jak osad |
C G a e
|
| Spalonej kolekcji motyli |
a H7 e
|
| Czasem się z losem godzi czas |
C G a e
|
| Mleko, motyl, dąb w rozkwicie |
C H7 e H7
|
| Ci, co przeżyli – żyją wśród nas |
C G a e
|
| Tak obrażonych na życie |
a H7 e
|
| Ci, co przeżyli – żyją wśród nas |
C G a e
|
| Tak obrażonych na życie |
a H7 e
|
| Ci, co przeżyli – żyją wśród nas |
C G a e (a H7 e)
|
Dodane
06.08.2018
przez Pan_Kmicic4
