| Wbiegam do sieni, mijam ludzi, | a E |
| Drzwi windy otwierają się, | a d |
| Wchodzę, zamykam, naciskam guzik | a d |
| I zaraz z windą w górę mknę! | E a |
| Twarz ma zadowoleniem lśni, | a E |
| Swych dłoni zacieram aksamit... | a d a |
| Wtem światło gaśnie! Gasną sny: | a d |
| Stoję pomiędzy piętrami! | E a |
| Otwieram więc wewnętrzne drzwi, | F a |
| Szukając jakichś dziur, | F E a |
| Ale za drzwiami nie ma nic – | F a |
| Szary kamienny mur! | E a |
| W przestrzeni tkwię, bo muszę tkwić. | F a |
| Dlaczego ja właśnie utkwiłem? | F E a |
| Jeszcze nie tam, gdzie chciałem być, | F a |
| A już nie tam, gdzie byłem... | F E a |
| Jeszcze nie tam, gdzie chciałem być, | d a |
| A już nie tam, gdzie byłem... | F E a |
| Coraz paniczniej rzucam się w windzie, | a E |
| Od bicia w mur już serce rwie, | a d |
| I wciąż się łudzę, że ktoś przyjdzie | a d |
| I z klatki tej uwolni mnie. | E a |
| Że ktoś mi najpierw serca doda, | a E |
| A potem swą pomocną dłoń | a d |
| Poprzez wykuty otwór poda, | a d |
| Abym się mógł przedostać doń. | E a |
| Lecz nie usłyszy nikt już mnie | F a |
| I nikt nie poda ręki mi, | F a |
| Bo każdy własną windą mknie | F a |
| I między swymi piętrami tkwi. | F E a |
| Lecz nie usłyszy nikt już mnie | F a |
| I nikt nie poda ręki mi, | F a |
| Bo każdy własną windą mknie | F a |
| I między swymi piętrami tkwi. | F E a E a |
Dodane 31.10.2011 przez Zbik
