| Oczywiście ci którzy stoją |
a
|
| na szczycie schodów |
d
|
| oni wiedzą oni wiedzą wszystko |
a d a
|
| co innego my sprzątacze placów |
a
|
| zakładnicy lepszej przyszłości |
d
|
| którym ci ze szczytu schodów ukazują się rzadko |
d
|
| zawsze z palcem na ustach |
a
|
| jesteśmy cierpliwi |
a
|
| żony nasze cerują niedzielną koszulę |
a d a
|
| rozmawiamy o racjach żywności |
a
|
| o piłce nożnej cenie butów |
a
|
| a w sobotę przechylamy głowę w tył |
e
|
| i pijemy |
e a
|
| nie jesteśmy z tych |
a
|
| co zaciskają pięści |
a d
|
| potrząsają łańcuchami |
a
|
| mówią i pytają namawiają do buntu |
a
|
| rozgorączkowani wciąż mówią i pytają |
e
|
| oto ich bajka |
e a
|
| rzucimy się na schody i zdobędziemy je szturmem |
a
|
| będą się toczyć po schodach głowy tych którzy stali na szczycie |
h
|
| i wreszcie zobaczymy co widać z tych wysokości |
C
|
| jaką przyszłość jaką pustkę |
d
|
| nie pragniemy widoku toczących się głów |
e (C)
|
| wiemy jak łatwo odrastają głowy |
a
|
| i zawsze na szczycie zostaje jeden albo trzech |
h
|
| a na dole aż czarno od mioteł i łopat |
C
|
| czasem nam się marzy |
C d
|
| że ci ze szczytu schodów zejdą nisko |
d
|
| to znaczy do nas gdy nad gazetą żujemy chleb i rzekną |
e (C)
|
| a teraz pomówmy jak człowiek z człowiekiem |
a
|
| to nie jest prawda co wykrzykują afisze |
h
|
| prawdę nosimy w zaciśniętych ustach |
C
|
| okrutna jest i nazbyt ciężka |
C
|
| więc dźwigamy ją sami |
d
|
| nie jesteśmy szczęśliwi |
d e
|
| chętnie zostalibyśmy tutaj |
e (C)
|
| to są oczywiście marzenia |
d a
|
| mogą się spełnić |
a d
|
| albo nie spełnić |
d a
|
| więc dalej będziemy uprawiali nasz kwadrat ziemi nasz kwadrat kamienia |
a
|
| z lekką głową papierosem za uchem |
e
|
| i bez kropli nadziei w sercu |
a
|
Dodane
25.05.2020
przez reuter