| Nie była to ścieżka prawdy lecz po prostu ścieżka |
e C e
|
| z rudym korzeniem w poprzek igliwiem po boku |
e C e
|
| a las był pełen jagód i duchów niepewnych |
F e
|
| nie była to ścieżka prawdy bowiem nagle traciła swoją jedność |
e C e
|
| i odtąd już w życiu cele nasze niejasne |
F e
|
| jeśli wybrać źródło szło się po stopniach mroku |
e
|
| w coraz głębszą ciemność wiódł nas na oślep dotyk |
C e
|
| do matki elementów którą uczcił Tales |
e C e
|
| by w końcu się pojednać z wilgotnym sercem rzeczy |
F
|
| z ciemnym ziarnem przyczyny |
e
|
| dawało ono spokój i pogląd ogólny |
e
|
| granicę lasu jego ciemną masę |
C e
|
| bez poszczególnych liści pnia poziomki |
e
|
| kojącej wiedzy że las jest jednym z wielu lasów |
C e
|
| Czy naprawdę nie można mieć zarazem |
F
|
| źródła i wzgórza idei i liścia |
F e
|
| i przelać wielość bez szatańskich pieców |
F
|
| ciemnej alchemii zbyt jasnej abstrakcji |
F e
|
Dodane
18.03.2019
przez Pan_Kmicic4