| pocisk który wystrzeliłem | e fis G A H C H A |
| w czasie wielkiej wojny | G fis A G fis fis |
| obiegł kule ziemską | D e fis G A G fis D |
| i trafił mnie w plecy | D e fis G e e |
| w momencie najmniej stosownym | e fis G A H C H A |
| gdy byłem już pewny | G fis A G fis fis |
| że zapomniałem wszystko | D e fis G A G fis D |
| jego - moje winy | D e fis G e e |
| przecież tak jak inni chciałem wymazać | e fis G A H C H A |
| twarze nienawiści | G fis A G fis fis |
| historia pocieszała że walczyłem z przemocą | D e fis G A G fis D |
| a Księga mówiła - to on był Kainem | D e fis G e e |
| tyle lat cierpliwie | D G |
| tyle lat daremnie | e a |
| zmywałem wodą litości | C0 e |
| sadzę krew obrazy | H e |
| żeby szlachetne piękno | D G |
| uroda istnienia | e a |
| a może nawet dobro | C0 e |
| miały we mnie dom | H e |
| przecież tak jak wszyscy | D G |
| pragnąłem powrócić | e a |
| do zatoki dzieciństwa | C0 e |
| do kraju niewinności | H e |
| pocisk który wystrzeliłem | e fis G A H C H A |
| z broni małokalibrowej | G fis A G fis fis |
| wbrew prawom grawitacji | D e fis G A G fis D |
| obiegł kulę ziemską | D e fis G e e |
| i trafił mnie w plecy | e fis G A H C H A |
| jakby chciał powiedzieć | G fis A G fis fis |
| - że nic nikomu | D e fis G A G fis D |
| nie bedzie darowane. | D e fis G e e |
| więc siedzę teraz samotny | D G |
| na pniu ściętego drzewa | e a |
| dokładnie w samym środku | C0 e |
| zapomnianej bitwy | H e |
| i snuję siwy pająk | D G |
| gorzkie rozważania | e a |
| o zbyt wielkiej pamięci | C0 e |
| o zbyt małym sercu. | H e |
Dodane 13.04.2019 przez Pan_Kmicic4