| Postarzał się car ojczulek, postarzał | a e7 a (e7) |
| Już nawet gołąbka własnymi rękami nie mógł zadusić | a e7 a (e7) |
| Siedział na tronie złoty i zimny | C G7 C (G7) |
| Tylko broda mu rosła do podłogi i niżej | a e7 a (e7) |
| Rządził wtedy kto inny, nie wiadomo kto | G7 C |
| Ciekawy lud zaglądał do pałacu przez okno | G7 C |
| Ale Kriwonosow zasłonił okna szubienicami | F G C d |
| Więc tylko wisielcy widzieli co nieco | a e7 a (e7) |
| W końcu umarł car ojczulek na dobre | a e7 a (e7) |
| Dzwony biły, ale ciała nie wynoszono, przyrósł car do tronu | a e7 a (e7) |
| Nogi tronowe pomieszały się z nogami carskimi | C G7 C (G7) |
| Ręka wrosła w poręcz, nie można go było oderwać | a e7 a (e7) |
| A zakopać cara ze złotym tronem | a e d E |
| Żal | a |
Dodane 09.02.2019 przez reuter
