Komu ja gram? Zamkniętym oknom |
a G
|
klamkom błyszczącym arogancko |
F G a
|
fagotom deszczu – smutnym rynnom |
a G
|
szczurom co pośród śmieci tańczą |
F G a
|
Ostatni werbel biły bomby |
a G
|
był prosty pogrzeb na podwórzu |
F G a
|
dwie deski w krzyż i hełm dziurawy |
a G
|
w niebie pożarów wielka róża |
F G a
|
Na rożnie się obraca cielę. |
a
|
W piecu dojrzewa chleb brunatny. |
a
|
Pożary gasną. Tylko ogień ułaskawiony wiecznie trwa. |
G F G a
|
I zgrzebny napis na tych deskach |
e
|
imiona krótkie niby salwa |
a
|
„Gryf ” „Wilk” i „Pocisk” kto pamięta |
H7 e
|
spłowiała w deszczu ruda barwa |
H7 e
|
„Gryf ” „Wilk” i „Pocisk” kto pamięta |
H7 e
|
spłowiała w deszczu ruda barwa |
H7 e
|
Praliśmy potem długie lata bandaże. |
G D G
|
Teraz nikt nie płacze |
C D G
|
chrzęszczą w pudełku po zapałkach |
C D G (a)
|
guziki z żołnierskiego płaszcza |
G D G
|
chrzęszczą w pudełku po zapałkach |
C D G (a)
|
guziki z żołnierskiego płaszcza |
G D G
|
Wyrzuć pamiątki. Spal wspomnienia i w nowy życia strumień wstąp. |
a
|
Jest tylko ziemia. Jedna ziemia i pory roku nad nią są. |
G F G a
|
Wojny owadów – wojny ludzi i krótka śmierć nad miodu kwiatem. |
a
|
Dojrzewa zboże. Kwitną dęby. W ocean schodzą rzeki z gór. |
G F G a
|
Płynę pod prąd a oni ze mną |
a G
|
nieubłaganie patrzą w oczy |
F G a
|
uparcie szepczą słowa stare |
a G
|
jemy nasz gorzki chleb rozpaczy |
F G a
|
Muszę ich zawieźć w suche miejsce |
a G
|
i kopczyk z piasku zrobić duży |
F G a
|
zanim im wiosna sypnie kwiaty |
a G
|
i mocny zielny sen odurzy |
F G a
|
Nie ma tego miasta |
a
|
Zaszło pod ziemię |
a
|
Jak próchno w lesie |
F G a
|
Puste miejsce |
a
|
lecz wciąż ponad nim drży powietrze |
a G
|
po tamtych głosach |
F G a
|
Rów w którym płynie mętna rzeka |
a G
|
nazywam Wisłą. |
F G a
|
Ciężko wyznać: na taką miłość nas skazali |
a G
|
taką przebodli nas ojczyzną |
F G a
|
Dodane
07.09.2018
przez Pan_Kmicic4