| Są takie noce, kiedy strach do gardła skacze | a e |
| Listopadowy, mroczny jak piekielna czeluść | a e |
| Gdy przed północą ktoś do drzwi mych zakołacze | d e |
| I cichym głosem żebrze „otwórz przyjacielu” | d E |
| Wstaję ze snu wyrwany, lampa ręce parzy | a e |
| Myśląc już, że to tylko wicher drzwiami miota | a e |
| Lecz zza okiennic słyszę „wpuść nas gospodarzu” | d e |
| A gdy przekręcę zamek wchodzą krokiem kota | d E |
| Ci co zniknęli nagle by nie wrócić więcej | F e a |
| Zabrani w środku nocy bez jednego słowa | F G d E |
| Chowają w głąb rękawów bez paznokci ręce | F e a |
| W więziennych czapkach na przedwcześnie siwych głowach | F G a |
| Wchodzą siadają wkoło, proszą podać wódki | a e |
| Gdy drżącą ręką leję, dziękują skinieniem | a e |
| I chwilę siedzą cicho zapijając smutki | d e |
| Choć dobrze wiem, że każdy z nich jest tylko cieniem | d E |
| A gdy wybije wreszcie północ zegar stary | a e |
| Tak jak przybyli chyłkiem znikają w ciemności | a e |
| I już po chwili nie wiem czy to były mary | d e |
| Czy rzeczywiście miałem dzisiaj takich gości | d E |
| Tych co zniknęli nagle, by nie wrócić więcej | F e a |
| Zabrani w środku nocy bez jednego słowa | F G d E |
| Chowając w głąb rękawów bez paznokci ręce | F e a |
| W więziennych czapkach na przedwcześnie siwych głowach | F G a |
| Błąkają się bez celu po ojczystej ziemi | F e a |
| Co choć przyjęła ciała, nie chce przyjąć duszy | F G d E |
| Rozdartej bezlitośnie rękami bratniemi | F e a |
| Za jedną i tą samą mazowiecką gruszę | F G a |
| I tak się będą błąkać i do serc kołatać | F e a |
| I polskie niepokoić nocami sumienie | F G d E |
| Dopóki brat się waży podnieść dłoń na brata | F e a |
| I żyje na tej ziemi kainowe plemię | F G a |
Dodane 17.06.2011 przez Ewus