| Dawno już w mieście drwił z niego każdy |
e a
|
| Pośmiewiskiem był ludziom na co dzień |
e a
|
| Ot wariat – chory na wyobraźnię |
C G C G
|
| Wiecznie w drodze, spóźniony przechodzień |
a H7
|
| „Dokąd idziesz?” – pytali go bliscy - |
e a
|
| „Z tego, bracie, to trzeba się leczyć” |
e a
|
| A on brał tekturową walizkę |
C G C G
|
| I wychodził swym obrazom naprzeciw |
a H7
|
| Mówiąc |
|
| Idę tam, gdzie bezmiar błękitu |
G D a e
|
| Światłocienie cyprysów przy drodze |
G D a e
|
| Feerią barw każdy ranek rozkwita |
C G C G
|
| Chociaż wiem, że do celu nie dojdę |
a H7
|
| Gdy malował – świat milkł jak zaklęty |
e a
|
| Kurczył się w skrawek płótna na ramach |
e a
|
| A on pieścił je, jak pierś kobiety |
C G C G
|
| W siedmiobarwnych tęcz kreskach i plamach |
a H7
|
| Kiedy skończył – wpatrywał się w ciszy |
e a
|
| By natchnieniem nasycić znów duszę |
e a
|
| A gdy już dał się marchandom wykpić |
C G C G
|
| Pił noc całą, by z brzaskiem wyruszyć |
a H7
|
| Mówiąc |
|
| Idę tam, gdzie bezmiar błękitu |
G D a e
|
| Światłocienie cyprysów przy drodze |
G D a e
|
| Feerią barw każdy ranek rozkwita |
C G C G
|
| Chociaż wiem, że do celu nie dojdę |
a H7
|
Dodane
17.06.2011
przez Ewus