| Opada ciurkiem, lecz prędko | a E7 |
| piasek w klepsydrze żywota, | E7 a |
| a w młodej ręce lusterko, | a E7 |
| a w lustrze włosów nić złota | E7 a G |
| i ciała młodego piękno. | C H0 a |
| Twój wzrok w to wbity odbicie | a E7 |
| chce je uczynić wiecznością, | E7 a |
| to nazywając swym życiem, | a E7 |
| co dziś jest jeszcze jasnością, | E7 a G |
| lecz jutro zniknie w niebycie. | C H0 a |
| U twoich stóp wizerunek | a E7 |
| przeszłości co już nie wróci; | E7 a |
| splątany śmierci całunem | a E7 |
| chciałby twą głowę odwrócić, | E7 a G |
| lub spieszyć ci na ratunek. | C H0 a |
| On wzrokiem czujnej pamięci | a E7 |
| nad tobą widzi ten piasek, | E7 a |
| a za nim uśmiech szyderczy | a E7 |
| na czaszce odartej z masek, | E7 a G |
| na łonie zaś twym całun śmierci. | C H0 a |
| Też przyszłość nad tobą stoi, | a E7 |
| w śmierci kolorze jej ciało; | E7 a |
| ona już śmierci się boi, | a E7 |
| gdy widzi że piasku mało, | E7 a G |
| a ty tylko ciało swe stroisz. | C H0 a |
| Próżno w rozpaczy się sili | a E7 |
| aby klepsydrę odtrącić | E7 a |
| co się nad głową twą chyli | a E7 |
| i z twojej ręki wytrącić | E7 a G |
| zwodnicze lustro tej chwili. | C H0 a |
| Nie dbasz o mądrość przeszłości, | a E7 |
| co odrzuciła zabawki. | E7 a |
| Nie słuchasz głosu przyszłości, | a E7 |
| dla której jawne pułapki | E7 a G |
| powabnej teraźniejszości. | C H0 a |
| Opada ciurkiem, lecz prędko | a E7 |
| piasek w klepsydrze żywota, | E7 a |
| nad głową twą twardą ręką | a E7 |
| trzyma ją śmierć i w swych splotach | E7 a G |
| zwija jak dywan twe piękno… | C H0 a |
Dodane 21.10.2020 przez Baltazar
