| Poruszane blaskiem świecy tańczą cienie w ścian szczelinach | a e |
| obciążona straw mnogością skrzypi ciężko ław dębina | a e |
| śmiech i śpiewy wśród oparów echem w każdej rosną niszy | F E |
| - strzeż Popielu, strzeż się myszy! | a e a |
| Gerda dzban przechyla lejąc miodny strumień cichej śmierci | a e |
| Władza blisko jest Popiela, lecz niepewność duszę wierci | a e |
| bo pod stołem chrupiąc resztki pełznie szary pochód mniszy – | F E |
| strzeż Popielu, strzeż się myszy! | a e a |
| Stary wróż mu przepowiedział, jego wiedza nieomylna | F a |
| jego słowa echen w duszy Popiel słyszy | F E |
| książę – władza twa orężem i podstępem będzie silna | a G C G a |
| ale strzeż się, o Popielu, strzeż się myszy! | d e a |
| Lśnienia z toni martwych oczu, wydobywa księżyc blady | a e |
| wchłania czarna toń jeziora mroczny sekret nocnej zdrady | a e |
| Lecz coś zdaje się poruszać w truchłach strutych towarzyszy | F E |
| - strzeż Popielu, strzeż się myszy! | a e a |
| Osiągniętej władzy blaskiem złoci głowę mu korona | a e |
| potok hołdów i podatków w chciwe płynie mu ramiona | a e |
| ale sny mu kradnie chrobot coraz głośniej brzmiący w ciszy, | F E |
| - strzeż Popielu, strzeż się myszy! | a e a |
| Stary wróż mu przepowiedział, jego wiedza nieomylna | F a |
| jego słowa echen w duszy Popiel słyszy | F E |
| książę – władza twa orężem i podstępem będzie silna | a G C G a |
| ale strzeż się, o Popielu, strzeż się myszy! | d e a |
| Z nadymanych zwłok wypchniętych przez wodników hen w szuwary | a e |
| rozrywając skóry papier lgną się roje istot szarych | a e |
| Popiel już z oddali tupot setek drobnych stópek słyszy: | F E |
| - strzeż Popielu, strzeż się myszy! | a e a |
| Wiosła tną jeziora lustro zbite lustro znak nieszczęścia | a e |
| Wyspa chroni choć na chwilę, wieża schron ostatni księcia | a e |
| lecz tuż za nim brzeg osiąga flota z piekieł dna przybyszy | F E |
| - strzeż Popielu, strzeż się myszy! | a e a |
| Stary wróż mu przepowiedział, jego wiedza nieomylna | F a |
| jego słowa echen w duszy Popiel słyszy | F E |
| książę – władza twa orężem i podstępem będzie silna | a G C G a |
| ale strzeż się, o Popielu, strzeż się myszy! | d e a |
| Popiel z okna włość swą widzi, swoją dumę i zhańbienie | a e |
| żona w dół wskazuje krzykiem pieczętując wróżb spełnienie | a e |
| już bękarcie zdrad nasienie, pnąc się w górę głodem dyszy | F E |
| - strzeż Popielu, strzeż się myszy! | a e a |
| Już zwycięstwo jest porażką, a schronienie jest potrzaskiem, | a e |
| co jest małe zżera wielkich, blask potęgi w strzępach gaśnie | a e |
| w dół tocząca się korona dzwoni echem w murów ciszy | F E |
| - strzeż Popielu, strzeż się myszy! | a e a |
| Strzeż Popielu, strzeż się myszy! | a e a |
| Strzeż Popielu…. | a (e) |
| Kniaź samotny po Popielu śladów szuka w stęchłej wieży | a e |
| brak w niej księcia, znikły myszy, u jej stóp korona leży | a e |
| blask jej nęci obietnicą kryjąc w sobie moc fetyszy… | F E |
| - strzeż się myszy! | a (e a) |
Dodane 03.11.2020 przez Baltazar