| Z niebios ognistym spadłem huraganem, | e a H7 |
| miażdżąc pożogą wątłe komnat stropy: | e a H7 |
| króla pogrzebał jego własny zamek, | a e a e |
| gdy dach skruszyły me pancerne stopy. | a e a H7 |
| Darłem marmury krzywymi szponami, | e a H7 |
| dech mój płomieniem szczątki ścian omotał, | e a H7 |
| ogon mój strzaskał harde skarbca bramy, | a e a e |
| w łunie zajaśniał krwawo odblask złota… | a C H7 |
| Śpij na swym złotym łożu łupów syty smoku, | e C D e |
| śnij sny rozkoszne, wierz, żeś nieśmiertelny jest, | C G D H7 |
| śpij, gnij i tyj, gnuśniejąc w mroku rok po roku, | C G D e |
| śpij, uśpisz czujność swą, aż twój nadejdzie kres. | a e a H7 e |
| Mosty zburzyłem, zawaliłem bramy, | e a H7 |
| łup mój zawlokłem do podziemnej groty, | e a H7 |
| stos usypałem z skarbów nieprzebranych, | a e a e |
| ległem z rozkoszą na tym łożu złotym. | a e a H7 |
| Mógłbym to złoto mnożyć, pożytkować, | e a H7 |
| zainwestować i odebrać z zyskiem, | e a H7 |
| jednak ja wolę je po sobą schować, | a e a e |
| by to co ważne, było sercu bliskie. | a C H7 |
| Śpij na swym złotym łożu łupów syty smoku, | e C D e |
| śnij sny rozkoszne, wierz, żeś nieśmiertelny jest, | C G D H7 |
| śpij, gnij i tyj, gnuśniejąc w mroku rok po roku, | C G D e |
| śpij, uśpisz czujność swą, aż twój nadejdzie kres. | a e a H7 e |
| Ludzie na zewnątrz w opętańczym tańcu | e a H7 |
| wojen i kłamstwa żywot swój ścierają, | e a H7 |
| z hasłem pokoju stają wciąż na szańcu, | a e a e |
| ciągle ścigając to czego nie mają. | a e a H7 |
| A ja umknąłem wszelkim życia troskom: | e a H7 |
| złoto jest siłą, ja zaś dość mam złota. | e a H7 |
| Śpię na pieniądzach, co mi dają boską | a e a e |
| rozkosz wiecznego i bez trosk żywota. | a C H7 |
| Śpij na swym złotym łożu łupów syty smoku, | e C D e |
| śnij sny rozkoszne, wierz, żeś nieśmiertelny jest, | C G D H7 |
| śpij, gnij i tyj, gnuśniejąc w mroku rok po roku, | C G D e |
| śpij, uśpisz czujność swą, aż twój nadejdzie kres. | a e a H7 e |
| Nagle podbrzusze ból mi przeszył dreszczem! | e a H7 |
| Otwarłem prędko skośne me źrenice, | e a H7 |
| a w nich z barwionym mą posoką mieczem | a e a e |
| śmiał się szyderczo jakiś mały rycerz! | a e a H7 |
| Chciałem weń zionąć, lecz ma krtań zamarła, | e a H7 |
| drgawki przeszyły ścierpłe nagle ciało, | e a H7 |
| bielmo zalało zgasłych oczu szkarłat | a e a e |
| I tylkom słyszał jak się złoto śmiało: | a C H7 |
| Śpij na swym złotym łożu łupów syty smoku | e C D e |
| Śnij sny rozkoszne wierz, żeś nieśmiertelny jest | C G D H7 |
| Śpij gnij i tyj, gnuśniejąc w mroku rok po roku | C G D e |
| Śpij, już nie zbudzisz się – na smoka nadszedł kres. | a e a H7 e |
Dodane 02.11.2020 przez Baltazar