| Dwudziesty pierwszy grudnia | a E |
| dwa tysiące dwunastego: | D Cis |
| siedzę około południa | a E |
| we wnętrzu bunkru mego. | D Cis7 fis |
| Nie wiem, co się dzieje wokół, | D a |
| schowałem się pod ziemię, | D a |
| bezpiecznie siedzę w mroku | F a |
| ze strachu przed zniszczeniem. | F E a |
| Bezpiecznie siedzę w mroku | F a |
| ze strachu przed zniszczeniem. | F E a |
| Tu światło nie dociera | a E |
| i dźwięk się nie przebija. | D Cis |
| Czas jakby tu umiera, | a E |
| a jednak chyba mija. | D Cis7 fis |
| Żelbetonowa ściana | D a |
| oddziela mnie od świata. | D a |
| W nią patrzę się co rana | F a |
| i tak mijają lata. | F E a |
| W nią patrzę się co rana | F a |
| i tak mijają lata. | F E a |
| Czy to wciąż dwudziesty pierwszy | a E |
| dwa tysiące dwunastego, | D Cis |
| czy parę dni, lub miesięcy, | a E |
| albo parę lat minęło? | D Cis7 fis |
| Na zewnątrz suche kości, | D a |
| spalona, pusta ziemia, | D a |
| a może czas radości | F a |
| z Bożego Narodzenia... | F E a |
| A może czas radości | F a |
| z Bożego Narodzenia... | F E a |
| Być może nie mam racji, | a E |
| lecz nie będę ryzykować! | D Cis |
| W niepewnej sytuacji | a E |
| najlepiej jest się schować. | D Cis7 fis |
| Nie wyjdę z tego schronu! | D a |
| W ciemnościach będę gnił. | D a |
| Ważne, że aż do zgonu | F a |
| bezpiecznie będę żył! | F E a |
| Ważne, że aż do zgonu | F a |
| bezpiecznie będę żył! | F E a |
Dodane 03.11.2020 przez Baltazar