| Człek jest poetą swego losu | A d |
| Przez życie z życiem się naszarpie | C F |
| Bóg ma na ból doczesny sposób | g G0 d |
| Tych najwrażliwszych bierze najpierw | B A7 d |
| Tak Pan Cogito w podróż ruszył | A d |
| Za gęstniejących zmarłych tłumem | C F |
| Aby doświadczyć okiem duszy | g G0 d |
| Czego nie objął nikt rozumem | B A7 d |
| Idąc do nieba prostą ścieżką | H7 e |
| Jak ta co wiodła go na ziemi | D G |
| Ujrzał, że w kraju, w którym mieszkał | a e |
| Żegnamy go zdrętwiali niemi | C H7 e |
| Opuścił świat z bagażem wierszy | H7 e |
| Które jak złoto żywi ważą | D G |
| Oto najpierwszy pośród pierwszych | a e |
| Odszedł bez Nobla, ale z twarzą | C H7 e |
Dodane 15.10.2011 przez Zbik