Sentymentalna Panna S.

Tekst: Jan Krzysztof Kelus

Muzyka: Jan Krzysztof Kelus

Wykonanie: Jan Krzysztof Kelus

Oczom zdumionej publiczności	a E
gdy ukazała się w teatrze	E a
nie była w pełni w moim typie	a E
ale lubiłem na nią patrzeć	E a
Szczególnie kiedy w pierwszym akcie	a d
w tej scenie z długowłosym chłopcem	d a
i młodym w kasku robotnikiem	a E
jakbyśmy byli w Europie	E a

Pstrymi barwami swych plakatów	a E
zdobiła naszych ulic szarość	E a
- jakbyśmy byli w Europie -	a E
bez krwi i szminki makijażu	E a
Zmęczyły mnie szczególnie próby	a d
- nie można wiecznie żyć w teatrze -	d a
myślałem: jutro lub pojutrze	a E
wpadnę by znowu na nią patrzeć	E a

Nie była w pełni w moim typie	a d
- szczególnie raził mnie jej język -	d a
i żyłem znowu trochę z boku	a E
i tak jak zwykle bez pieniędzy	E a

Nie była w pełni w moim typie	a d
ale lubiłem to, że jest	d a
trochę złośliwie ją nazwałem	a E
"Sentymentalna Panna S."	E a

Gdy zniknął długowłosy chłopiec	a E
na scenie zjawił się urzędnik	E a
a na widowni coraz częściej	a E
chłopcy z resortu spraw wewnętrznych	E a
i się robiło coraz duszniej	a d
i się robiło coraz ciaśniej	d a
i skąd tu wpełzła w pierwsze rzędy	a E
swołocz w mundurach różnej maści	E a

Panegiryków nie pisałem,	a d
nie próbowałem się z nią pieścić	d a
piszę ballady i piosenki	a E
a jej potrzebne były pieśni	E a

Żyłem jak zwykle trochę z boku	a d
kiedy najlepsi przegrywali	d a
mówiłem: cóż nie lubią gwiazdy	a E
tych, którzy ją wylansowali	E a

I byłem głupi tak jak inni	a d
wciąż tylko bojąc się jednego:	d a
że mogą zerwać przedstawienie	a E
sąsiedzi z kraju ościennego	E a

Nie był potrzebny żaden sąsiad	a E
- rodzimej dosyć jest kanalii,	E a
by wytłumaczyć nam na zawsze,	a E
że nie jesteśmy w PORTUGALII,	E a
żeby przypomnieć nam raz jeszcze	a d
że może POLAK do POLAKÓW	d a
że nie jesteśmy w PORTUGALII,	a E
że to nie rewolucja kwiatów	E a

Tak więc zgwałcono ją w teatrze	a E
z częścią zdumionej wciąż widowni	E a
i zostaliśmy bez niej smutni	a E
i jeszcze trochę bardziej głodni	E a
I teraz szukam jej na mieście	a d
i tęsknię za nią jak idiota	d a
i choć surowo zabronione	a E
maluję imię jej po płotach	E a

I listy piszę jej ulotne	a d
na czarnych bębnach powielaczy:	d a
"... gdy sztuka wróci znów na afisze,	a E
zagramy trochę ją inaczej..."	E a

I piszę: "wracaj jak najprędzej,	a d
wracaj najprędzej jak się da,	d a
czekam jak zwykle bez pieniędzy	a E
Sentymentalny JKK"	E a

Dodane 14.04.2016 przez DX