| Dosyć mając czczych gadanin | d |
| Z polskim wiarołomnym gminem | C |
| Brnącym w błędach szarlatanin, | B |
| Zgadał się raz franciszkanin | B |
| Z dominikaninem. | d |
| Rzekł dominikanin: Powiedz, | d |
| Mój braciszku przeubogi, | C |
| Czy nie zwodzisz swoich owiec | B |
| I nie zbaczasz na manowiec | B |
| Z dogmatycznej drogi? | d |
| Ha! - rzekł braciszek - święty Franciszek | C d |
| Jak tamaryszek w sercu mym trwa; | C d |
| Pan Bóg nas kocha więcej niż trocha, | d C |
| Reszta - rzecz płocha. Tralalalala! | d A d |
| Odrzekł do franciszkanina | d |
| Nasz dominikanin: Przecie! | C |
| Poryw serca to nie kpina; | B |
| Uczą tak w zakonie i na | B |
| Uniwersytecie. | d |
| Lecz kiedy się zdarza chwila, | d |
| Przyjm refleksji te dwa słówka, | C |
| Że kto mózgu nie wysila, | B |
| Ten wyrasta na debila, | B |
| Albo i półgłówka. | d |
| Ha! - rzekł braciszek - święty Franciszek | C d |
| Jak tamaryszek w sercu mym trwa; | C d |
| Pan Bóg nas kocha więcej niż trocha, | d C |
| Reszta - rzecz płocha. Tralalalala! | d A d |
| Rzekł dominikanin: Bracie! | d |
| Święta zgoda i współżycie; | C |
| My kochamy - wy kochacie; | B |
| Tylko nieco mniej czytacie | B |
| I w ogóle - tkwicie. | d |
| A głupota i prostota, | d |
| Są to dwie odmienne rzeczy, | C |
| Gdyż prostota jest to cnota, | B |
| Za głupotę zaś idiota | B |
| W czyśćcu się upiecze. | d |
| Ha! - rzekł braciszek - święty Franciszek | C d |
| Jak tamaryszek w sercu mym trwa; | C d |
| Pan Bóg nas kocha więcej niż trocha, | d C |
| Reszta - rzecz płocha. Tralalalala! | d A d |
| Rzekł dominikanin: Boże! | d |
| Ty stworzyłeś okrąg świata, | C |
| Niebo, lądy oraz morze, | B |
| I co w ziemi i przestworze | B |
| Chodzi albo lata. | d |
| Każde bydlę i kamyszek | d |
| Chwali Ciebie w stworzeń tłumie, | C |
| Każdy z kwiatków, każda z szyszek; | B |
| Niechaj więc i ten braciszek | B |
| Chwali Cię jak umie. | d |
| Ha! - rzekł braciszek - święty Franciszek | C d |
| Jak tamaryszek w sercu mym trwa; | C d |
| Pan Bóg nas kocha więcej niż trocha, | d C |
| Reszta - rzecz płocha. Tralalalala! | d A d |
| Tu dominikanin wściekł się | d |
| I wewnętrznie się zapienił, | C |
| Mówiąc: Przy mym intelekcie, | B |
| Trzeba, bym tej pieśni wreszcie | B |
| Inny dał refrenik. | d |
| Choć nie jestem Ksiądz Twardowski, | d |
| Ani nawet Boża Krówka, | C |
| Ale przy pomocy Boskiéj, | B |
| Oraz Weny Częstochowskiéj, | B |
| Proszę: mam już słówka: | d |
| Święty Tomaszu, chroń mądrość naszą, | C d |
| Duchowną paszą nas pasąc, więc | C d |
| Mądrość miłości, miłość mądrości | d C |
| Daj; a kto złości się, takiego bęc! | d A d |
| Tutaj franciszkanin zdumiał | d |
| Się; dominikanin zasię | C |
| Propagandy sens zrozumiał, | B |
| Darł się więc, jak tylko umiał | B |
| I jak tylko da się. | d |
| Autor z nim się utożsamia, | d |
| Oraz solidaryzuje, | C |
| Sercem i umysłem skłania | B |
| I do jego się śpiewania | B |
| Dokooptowuje: | d |
| Święty Tomaszu, chroń mądrość naszą, | C d |
| Duchowną paszą nas pasąc, więc | C d |
| Mądrość miłości, miłość mądrości | d C |
| Daj; a kto złości się, takiego bęc! | d A d |
Dodane 11.04.2012 przez RK